Vanmorgen kwam er al snel bericht dat de vogel er nog "gewoon" zat! Maar ja mijn vakantie zit er er al weer een paar dagen op en dus ben ik weer lekker aan het werk. Gelukkig is het geen probleem dat ik om drie uur er tussen uit piep om naar de vogel te gaan. Tijdens het werk merk ik wel dat de wind en aan het draaien is van zuidoost naar zuidwest en dat hij toch wel stevig aan het aantrekken is. Dat word dus nog een stevig ritje vanaf de Langervelderslag in Noordwijk naar de Libellevalei in Meijendel. Na eerst even koffie gedronken te hebben om drie uur stap ik tegen half vier op de fiets en zet ik koers naar Wassenaar. Het is precies half vijf als ik langs de Libellevalei fiets, nog even kijken of er nog nieuws is over de vogel. Als ik op m'n telefoon kijk schrik ik toch wel even 15:21 opgevlogen naar noord en kwijt! staat er in het bericht. Dat is balen, nou ja gewoon maar doorfietsen het is nog maar een klein stukje. Nog geen twee minuten later een bericht, de vogel is weer teruggevonden, gelukkig! Ik parkeer mijn fiets boven bij de strandopgang en hoor daar dat ik zo'n 200 meter naar het zuiden moet lopen. Op het strand is meteen duidelijk waar ik moet zijn, een rijtje fotografen ligt op hun buik te fotograferen en na enkele minuten sluit ik mij bij hun aan. Wat een gaaf beest! en wat ben ik blij dat ik al mijn vogelspullen bij me heb en toevallig zat ook mijn camera nog in de fietstas. De vogel loopt samen met een Drieteenstrandloper druk te foerageren op zo'n 5 meter van de aanwezige vogelaars. Het beestje heeft een, nogal logisch want het is een juveniel, prachtig vers kleed. Maar genoeg geschreven kijk en geniet van de foto's die spreken voor zich.
Baird's Strandloper | Baird's Sandpiper (Calidris Bairdii)
Dit is pas de zevende keer dat er een Baird's Strandloper in Nederland is gezien en mijn tweede na de vogel van vorig jaar in Zevenhuizen.
Na een uurtje met volle teugen van de vogel genoten te hebben word het tijd om naar huis te gaan, de inwendige mens roept.
Na een uurtje met volle teugen van de vogel genoten te hebben word het tijd om naar huis te gaan, de inwendige mens roept.
Rest mij natuurlijk nog om mijn werkgever te bedanken voor het feit dat ik er weer eens voortijdig tussenuit kon knijpen voor een een vogel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten