Gisteren word het nieuws bekent dat er ergens in de polders rond Alphen aan de Rijn een AFRIKAANSE WOESTIJNGRASMUS heeft gezeten. Adri de Groot meld dit op zijn vogeldagboek.
Samen met de vinder van de vogel hadden ze besloten om dit stil te houden in het belang van de vogel. De vogel werd op 12 november voor het eerst waargenomen en hun laatste waarneming was ergens rond 20 november.
Vogelaars hebben echter niet zoveel nodig om de juiste plek van een vogel te achterhalen, er zijn altijd wel ergens "sporen" te vinden, zoals ook nu. Via via was het al bekend dat er ergens een Woestijngrasmus zou zitten rond Alphen en ook ongeveer waar. Op de 17de is er al tevergeefs gezocht. Als Adri echter het nieuws publiceert en het ook nog eens blijkt te gaan om een Afrikaanse Woestijngrasmus is het hek natuurlijk letterlijk en figuurlijk van de dam. Gewapend met de foto van de ontdekker op zijn telefoon gaat Rob Halff het veld in en analyseert hier de locatie uit waar de vogel zou kunnen zitten. Na een tijdje gezocht te hebben samen met Rutger Rotscheid hebben ze het al bijna opgegeven als ze ineens de vogel voorbij zien vliegen. Het spel is op de wagen, de vogel word "gepiept" om twaalf uur. Gelukkig kan ik direct vrij krijgen maar iets minder gelukkig is dat ik geen auto ter beschikking heb en dus via huis naar Alphen zal moeten fietsen en dat met een stevige oostenwind. Als ik naar mijn fiets loop wenst mijn werkgever me succes, terloops laat ik vallen dat ik er op de fiets heen moet en spontaan krijg het aanbod om een auto van de zaak te pakken, super natuurlijk. Helaas geen kijker bij me natuurlijk maar dat komt wel goed en dat komt uit als ik om een uur de vogel even kort zie door de kijker van Alex van der Giessen, Alex bedankt!! Even later kan ik de vogel nog beter bekijken als hij in de slootkant op een hoopje riet gaat zitten met de kijker van Steven Wytema, Steven jij ook erg veel dank!! Vanaf de openbare weg was het een waar festijn om op de plek te komen door de modder, over hekken, het verkeerde perceel oplopen en weer terug moeten omdat er een brede sloot bleek te zijn enz, enz, al met al weer eens een ouderwets mooie twitch waarbij de ontlading op de gezichten te lezen was toen we de vogel in beeld kregen, SUPER.
Om even voor half drie ben ik weer op mijn werk, het Afrikaantje leefde nog!
P.S. de Afrikaanse Woestijngrasmus is binnen zijn verspreidingsgebied (halfwoestijnen in NW Afrika) voornamelijk een standvogel, dit gegeven zal wel weer een hoop stof tot discussie geven over het feit of de vogel hier op eigen kracht is gekomen of door menselijke tussenkomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten